เรื่องเล่าจาก Alexander ,ความประทับใจและความเศร้า

Concerto คือชื่อของเขา...



1 ใน เหล่านักเดินทางแสวงโชค ชาวบาสโทคเคน แห่งดินแดนวานาดีล

มีหลายสิ่งที่เขาไม่รู้ มีหลายสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ และเขาพยายามทำความเข้าใจกับมัน..

เขาทำเฉกเช่นนักเดินทางคนอื่น ...ออกเดินทางแสวงหาการผจญภัย ยกระดับของตัวเอง

หากแต่สิ่งที่เขาอยากได้จริงๆล่ะคืออะไร..

เขาไม่รู้...

เงิน

อำนาจ

ชื่อเสียง

.......เขาไม่รู้จริงๆ



วันนี้ก็เช่นกัน มันเป็นเสมือนวันธรรมดาๆวันหนึ่ง บนภูเขาแถบ นอร์ทกัสเซนเบอร์ค

ท้องฟ้ามืดมิด ดวงอาทิตย์พึ่งลับขอบฟ้าไปไม่นาน

ชายคนหนึ่งมาทักทายเขา มอบบางสิ่งแก่เขา

"ลิงค์เพิลล์"

ชาบคนนั้นบอกว่าสิ่งนี้นั้นมีไว้เพื่อใช้ในการติดต่อกับเขา และกับคนอื่นๆ

ผู้ร่วมอุดมการ์ณ...? มิตร...?

เขายังไม่แน่ใจกับสิ่งนั้นซักเท่าไหร่นัก....



เขาพกสิ่งที่เขาได้รับมาไว้กับตัว

เขาได้ยินเสียงของชายคนนั้น

เขาได้ยินเสียงของคนอื่นๆที่เขาไม่รู้จัก



เขาพยายามเปิดใจกับคนเหล่านั้นและทักทายออกไป

"สวัสดีครับ...."

...................................................................................................



วันเวลาผ่านไป เขาเพิ่มระดับของตัวเองจนถึงจุดๆหนึ่ง

จุดที่ว่าเขาสามารถมี sub job หรือทักษะรอง ได้แล้ว



แต่การได้มาเขาต้องการของสามอย่าง สองในสามนั้นเขาได้มาแล้ว

กระโหลกเวทย์มนต์ คือสิ่งสุดท้ายที่เขาต้องการ...



เขาออกเดินทางไปสู่เหมืองกัสเกน ที่นี่มีสิ่งที่เขาต้องการ

หากแต่เพียงแค่ฝีมือระดีบเขา ไม่ว่าทำยังไงก็ไม่สามารถต่อสู้กับสิ่งที่มันให้ของชิ้นนี้ได้



ในตอนนั้นเขาเองก็นึกถึงสิ่งๆหนึ่ง

เขาหยิบลิงค์เพิร์ลออกมาแล้วเริ่มขอความช่วยเหลือ

"มีใครพอจะช่วยผมสู้กับกูลล์ได้บ้างไหมครับ"

...................

ไม่มีคำตอบ

เขาพูดอีกที

"ผมต้องการกระโหลกเพื่อซับจ๊อบน่ะครับ"

............................

ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ

คงเหลือแต่เสียงเครื่องจักรที่นยังคงส่งเสียงดังอื้ออึง...

ไม่มีเสียงตอบรับคำขอร้องของเขา



เขาส่ายหัว คิดในแง่ดี ว่าทุกคนคงไม่ว่าง.....

เขาตัดสินใจเรียกคนนั้นๆที่มอบลิงค์เพิลร์แก่เขาแทน

เพราะเขาเห็นอยู่แล้วว่าคนนั้นๆอยู่ไม่ไกลจากเหมืองแห่งนี้มากนั้น

และระดับของเขาก็มาพอที่จะต่อสู้ได้อย่างง่ายดายด้วย



ชาบคนนั้นตอบมา

"ขอโทษนะ อยู่ไกล ใช้เวลามากกว่า ชม. ถึงจะไปได้ ไว้ทีหลัง"

.....

คำตอบที่ออกมากจากปากชาบคนนั้นซึ่งอยู่ในสถานที่ที่ห่างออกไปแค่ใช้เวลาเดินเท้าไม่ถึงสิบนาที



เขากำลิงค์เพลร์ไว้ในมือแน่น...

แล้วเขวี้ยงมันลงไปกับพื้น

จนถึงทุกวันนี้ เขาแน่ใจว่าได้ยินเสียงมันแตกกระจาย...



.......................................................



เขานั่งนิ่ง เสียงกึง กึง ของเครื่องจักรยังคงดังอย่างต่อเนื่อง

...................

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากคนที่ผ่านไปมาแทน

ครั้งแรก คนที่เขาติดต่อไปก็พูดว่า มีธุระ อีกเช่นกัน



แต่แค่นี้ก็พอที่จะให้เขาหมดกำลังใจที่จะติดต่อใครอีกแล้ว..



ถ้าขนาดในเหล่าคนที่พอจะเรียกว่าสหายได้ยังบอกว่าไม่ว่าง

คนที่มอบมันให้เขาก็บอกปัด

คนที่เขาลองเริ่มติดต่อดูก็ไม่



เขาจะสามารถหาใครมาได้จริงๆเหรอ

จะมีใครยอมมาช่วยหาสิ่งที่เขาต้องการได้จริงๆเหรอ

คนนึงๆที่ไม่รู้จักมาก่อนเลยนี่นะ จะยอมลดตัวมาทำสิ่งที่มันยุ่งยากและวุ่นวายได้จริงๆหรือ



..........................

ครั้งสุดท้ายแล้วกัน เขาคิด

เขาลองติดต่อหาคนที่ผ่านไปมาอีกคน



คราวนี้คนที่เขาติดต่อบอกว่าไม่เข้าใจในภาษาที่เขาพุด

ไม่ได้อีกแล้วสินะเขาคิด....



ทว่า...

คนนั้นๆตกลง



แม้ไม่เข้าใจภาษาของเขานัก แต่คนนั้นก็ยอมตกลง



กัลก้า มองค์คนนึงในอาทิแฟคเต็มชุดเดินมา

นี่คือคนที่เขาติดต่อด้วย



คนๆนั้นโค้งตัวมาทักทาย

เขารีบกุลีกุจอโค้งตัวรับ



Aransowa คือชื่อของกัลก้าคนนั้น



กัลก้ากวักมือ ท่าทางเมือนบอกให้เขาตามไป

เขาสงสัยเพราะของที่เขาต้องการอยู่ในเหมืองด้านหลังนี่เอง



เขาวิ่งตาม

อะไรกันนะ? จะพาไปไหนกัน



ดูนส์

กัลก้าคนนั้นพาเขามาที่นี่

แล้วก็เริ่มต่อสู้กับแดมเซลฟฟราย

....

เขาเข้าใจแล้ว

กัลก้าคนนี้ตั้งใจจะมาหาของทุกอย่างตั้งแต่ต้นให้เขาเลยทีเดียว

ทั้งๆที่เขาต้องการแค่อย่างเดียวเท่านั้น

ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน



เขาพูดไม่ออก....

ของ1ใน3 ตกจากแมลง กัลก้าคนนั้นบอกให้เขาเก็บมันไป



เขาแอบโยนของชิ้นเดียวที่เขาได้มาก่อนหน้านี้แล้วหยิบมัน



ปากก็พยายามพูดภาษาของอีกฝ่าย เพื่อที่จะไม่ให้อีกฝ่ายต้องเสียเวลากับของอีกชิ้นที่มีแล้ว

แม้จะตะกุกตะกักแต่อีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะเข้าใจ



กัลก้าคนนั้นบอกให้เขารอ

รัตตริกาลมาเยือน

เขาออกไปต่อสู้กับเหล่ากูล จนถึงรุ่งสางของอีกวัน

โชคไม่ดีนักที่ไม่ได้ของที่ต้องการเลย



กัลก้านำเขากลับไปที่เหมืองอีกครั้ง

หลังจากเวลาอันเนิ่นนานร่วมสองชม.ผ่านไป



ของที่เขาต้องการก็ตก

กัลก้าคนนั้นแสดงความยินดีกับเขา

เขาหยิบของนั้น กล่าวคำขอบคุณป็นภาษาของอีกฝ่ายเท่าที่เขาพอจะนึกออก



กัลก้าคนนั้นพาเขาไปที่เซลบินา เพื่อนำของไปมอบ



ในที่สุดภารกิจก็เสร็จ จากความร่วมมือของคนที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน

จากคนที่แทบจะไม่สื่อสารกันด้วยคำพูดได้...

เขากล้าวคำของคุณกับกัลก้าคนนั้นจนเขาลับสายตาไป....

.....................................................................................



น่าตลก...

เขาอยู่ Linkshell หนึ่งร่วมสัปดาห์

เขาจดจำชื่อใครในนั้นไม่ได้เลย



ทว่าจนบัตนี้เวลาผ่านมาเกือบปีแล้ว

แม้ตอนนี้เขาจะไม่ได้ขื่อ Concerto แล้ว

เขายังจำชื่อของกัลก้าคนนั้น

Aransowa

ได้อย่างชัดเจน



ไม่ใช่แค่นั้น..

เหมือนเขาจะพบสิ่งที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน



ความหมายของการผจญภัยของเขา ในตอนนั้นนี่เอง......



แล้วคุณล่ะ มาวานาดีลเพื่ออะไร ?

................................................................................





อยู่ดีๆเกิดอะไรก็ไม่รู้ อ่านกระทู้ที่"คุณเล่นเกมนี้เพราะอะไร" แล้วอยากเล่าเรื่องเก่าๆของตัวเองสมัยอยู่เซอร์เวอร์เก่า ^^; โดยลองแต่งให้เป็นกึ่ง fiction ดู เหตุการ์ณ ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องจริง



Final Fantasy Xi Games Game Online Final Fantasy

ร่วมแสดงความเห็น

ติดต่อเรา