เรื่องที่มักพบบ่อยๆ ในการ์ตูนญี่ปุ่น

>> 1. พระเอกที่ท่าทางงี่เง่าหรือน่าสมเพช

>>มักจะเจอเรื่องโชคดีแบบไม่น่าเชื่อ (และน่าอิจฉา) เสมอ

>>เช่น เจ้า โนบีตะ ที่อยู่ดีๆ ก็มี โดเรมอน โผล่พรวดออกมาจากลิ้นชัก

>>อุราชิมาเคทาโร่ แห่ง บ้านพักอลเวง (Love Hina)

>>ที่อยู่ๆก็ได้รับมรดกเป็นหอพักหญิงที่มีสาวอยู่กันตรึม

>>

>>2. คู่แข่งพระเอกจะเหมือนเก่งกว่า เท่กว่าพระเอกอยู่เสมอ

>>ซึ่งพระเอกจะไม่มีวันสู้เลย ยกเว้นจะฮึดสุดๆ หรือฟลุกเด็ดๆ

>>เจ้าคู่แข่งคนนั้นถึงจะแพ้ ดูอย่างในเรื่อง ซึบาสะ

>>ที่จริงๆแล้ว มิสุงิ จุน เก่งกว่า ซึบาสะ เสียอีกในช่วงแรกๆ

>>แต่ดันเป็นโรคหัวใจเสียอีก

>>ปิศาจจิ้งจอกทามาโมะ ใน มืออสูรล่าปิศาจ ก็เก่งกว่า คุณครูนูเบ

>>ตั้งเยอะ แต่ก็แพ้ลูกอึด

>>หรือเจ้า ไคบะ เซโตะ ในเรื่อง “เกมส์กลคนอัจฉริยะ” ก็มีการ์ดบลูอายส์

>>ไวท์ดราก้อนตั้งสามใบ

>>แต่ก็มักจะไปแพ้ครีโบ้เห่ยๆของยูกิได้บ่อยๆไป

>>

>>3. แล้วไอ้ตัวข้างต้นที่กล่าวถึง

>>มักจะกลับใจมาเป็นพวกพระเอกภายหลังเสมอ

>>โดยจะเหลือคำพูดแก้เกี้ยวประมาณว่า

>>“ข้าร่วมมือกะเอ็งแค่ครั้งนี้เท่านั้นนะเฟ้ย

>>อย่าลืมว่าเราเป็นศัตรูกัน”

>>(แต่ก็ตามมาช่วยแทบทุกครั้ง บางทีถึงขนาดตายแทนกันได้)

>>

>>4. เวลาไปเที่ยวตามเกาะ ตามป่า ตามเขา

>>ควรเช็คประวัติเพื่อนฝูงที่ไปเที่ยวให้ดี

>>ว่ามีใครที่มีประวัติอะไรแปลกๆ เมื่อสี่ซ้าห้าสิบปีก่อนหรือไม่

>>ไม่งั้นเกาะนั้นอาจจะกลายเป็นห้องปิดตายขนาดยักษ์

>>และมีฆาตกรโรคจิตโผล่มาได้

>>แล้วก็จะมีคนพูดขึ้นมาว่า “อ้ะ หรือจะเป็นเรื่องเมื่อสิบปีก่อน...”

>>ให้คนอื่นหน้าซีดกันเล่นๆ

>>

>>5. คินดะอิจิ ฮาจิเมะ และ เอโดงาวะ โคนัน คือ ตัวซวยและตัวอันตราย

>>ของตำรวจญี่ปุ่น ด้วยเจ้าหมอสองคนนี่โผล่ไปที่ไหน

>>มีคนตายแบบแปลกๆทุกรายไป

>>

>>6. แฟนของเจ้าสองคนข้างบน

>>คุ้นเคยและเห็นคนตายต่อหน้าต่อตามาไม่ต่ำกว่ายี่สิบศพ

>>แต่ทุกครั้งที่เห็นคนตาย เธอก็จะร้องกรี๊ดและเป็นลมได้ทุกครั้ง

>>(น่าจะชินเสียบ้างนะ)

>>

>>7.

>>ฆาตกรอัจฉริยะที่วางแผนฆาตกรรมซ่อนเงื่อนอย่างแยบยลในห้องปิดตายสารพัดจะลึกลับ

>>มักจะพลาดแบบงี่เง่า เช่น ทิ้งก้นบุหรี่หรือกระดุม แหวน หรืออะไรๆ

>>ที่มันส่อให้โยงถึงตัวเองเอาไว้

>>

>>8. ตำรวจญี่ปุ่นมีการทำงานที่เปิดกว้างแบบสุดๆ

>>ยอมให้เด็กตัวกระเปี๊ยกและเด็กมัธยมเข้าถึงหลักฐานฆาตกรรมได้โดยสมบูรณ์

>>

>>9. ฟองสบู่และหมอกควัน ในการ์ตูนญี่ปุ่นทำหน้าที่ของมันได้ดีเสมอ

>>โดยเฉพาะในฉากโรงอาบน้ำ

>>คือมันจะคอยลอยไปปิดไอ้ส่วนที่ผู้อ่านอยากเห็นอย่างมิดชิดทุกครั้ง

>>

>>10. เวลาผู้หญิงแก้ผ้า จะมีเสียง “ฟ้าว” “วืด” “ซ่า” “ผ่าง”

>>“ควับ”หรือ “พรวด” และ ฯลฯ

>>ออกมาจากส่วนที่พึงสงวนเสมอ

>>

>>11. การ์ตูนเกี่ยวกับการทำอาหาร จะพบสัจธรรมว่า

>>พระเอกสามารถใช้หม้อหรือกระทะใบย่อมๆ

>>แต่ทำอาหารเลี้ยงคนได้ทั้งโตเกียวโดม

>>

>>12. ลูกบอลในการ์ตูนเรื่อง ซึบาสะ นั้น ลอยช้ามาก

>>ระหว่างเท้าถึงประตูนั้น นักเตะสามารถระลึกความหลังได้กว่าชาติครึ่ง

>>ประมาณว่ายิงแล้วนึกถึงเพื่อนฝูงญาติโยมและครูอาจารย์ได้โขยงนึงบอลถึงเข้าประตู

>>

>>13. การ์ตูนเรื่องข้างบน ถ้าเป็นแมตช์สำคัญ

>>ทีมญี่ปุ่นจะถูกยิงนำไปจนหายห่วง เพื่อรอจังหวะยิง

>>มาจนกระทั่งกลับมานำได้ในนาทีสุดท้ายของการแข่งขันทุกทีไป

>>

>>14. นางเอกส่วนใหญ่จะเกลียดขี้หน้า หรือไม่ชอบพระเอกมาตั้งแต่ต้น

>>แต่ลึกๆจะแอบเป็นห่วงอยู่เสมอ และจะออกไปในรูปของซ้อมไปห่วงไปมากกว่า

>>

>>15. ถ้าพระเอกมีเหตุผลที่น่าจะให้เข้าใจผิดกับนางเอก เช่น

>>มีรุ่นน้องมาให้ของขวัญ เดินออกมาจากโรงแรมกับใคร

>>หรือมีคนแปลกหน้ามาจุ๊บ

>>คุณไม่ต้องห่วง นางเอกเห็นแน่ๆ เห็นกับตาเลยด้วย

>>

>>16. ถ้ามีการอาบน้ำในห้องสาธารณะหรือบ่อน้ำแร่

>>มีโอกาสถึง 90% ที่ ไม่พระเอกก็นางเอกที่จะลงบ่อหรือเข้าห้องน้ำผิด

>>หรือมาพบภายหลังว่าเป็นบ่ออาบน้ำรวม





/me ข้อ 11 นี่มัน จาง นี่นา?! :uhoh:



/me คิดได้ไงง่ะ



credit: www.maama.com
Anime

ร่วมแสดงความเห็น

ติดต่อเรา