มีใครได้อ่าน Forward เมล์นี้บ้างหรือยังครับ
อ่านให้จบนะ
แต่อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะจ๊ะ
ผู้ปกครองควรชี้แนะ
แด่สตรีที่มีรัก...เป็นสรณะแห่งชีวิต\"
>>
>> นางสาวพิรศลัย (พิม) สุวรรณภักดี
>>ชาตะ 24 กันยายน 2523
>>มรณะ 24 มิถุนายน 2548
>>
>>ขออนุญาตตัดทอนบางส่วนจากหนังสือที่ระลึกของพิม
>>
>>ที่ทุกคนในชีวิตพิมเขียนไว้อาลัย...ด้วยหัวใจ
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>\"...ลูกสาวแม่ เป็นความผิดของแม่รึเปล่า ที่ทำให้หนูไม่เคยพบคำว่า
>>\"ผิดหวัง\" ก็เพราะความรัก...ที่ทุกคนมีให้หนู
>> ป้าเตียบเคยบอกแม่ว่า บางครั้ง
>>แม่ควรฝึกให้หนูรู้จักคำว่าผิดหวังเสียบ้าง
>>แต่แม่รักหนู...ดาวกับเดือนแม่ยังจะหาให้ได้เลยลูก...ถ ้าหนูต้องการ
>>
>>หนูรู้ไหม
>>พิรศลัย...แปลว่าอะไร
>>แปลว่า \"สิ่งมีค่าจากสวรรค์\"
>>
>>เพราะตอนที่แม่ยังไม่รู้ตัวว่าท้อง แม่ฝันว่า ....
>>แม่ไปพบผู้หญิงคนนึง..เธอพาแม่เดินเล่นไปรอบๆ สถานที่นั้นสวยงามมาก
>>มีบึงน้ำสีใสสะอาด
>>มีดวงจันทร์เย็นตา ผู้หญิงคนนั้นก็สวยมาก สวยมากจริงๆ
>>แม่มองหน้าเธอ
>>แล้วตอนนั้นในใจแม่ก็คิดคำหนึ่งขึ้นมา
>>คำนั้นคือคำว่า \"นางฟ้า\"
>>
>> และวินาทีนั้น เธอยื่นดวงแก้วใสสีสุกใส มาใส่มือแม่
>>เธอยิ้ม...และพูดว่า \"เรา\"
>>จากนั้นแม่รู้สึกเย็นท้องน้อย เหมือนการตกจากที่สูง
>>จากนั้นแม่ก็ท้องหนู...\"
>>
>>\"...เคยมีหมอดูหลายคนบอกว่า หนูจะอายุไม่ยืน เพราะมาจากที่สูงเกินไป
>>แต่แม่ไม่เชื่อ...
>>แม่รู้แต่ว่า ถ้าหนูเป็นคนดี ความดีจะรักษาตัวหนู\"
>>
>>\" สุดท้าย ลูกสาวแม่ก็จากไปจริงๆ
>>แม่ไม่มีน้ำตาเลยจ้ะลูก...แม่ไม่ร้องไห้ต่อหน้าหนูเลยจ ้ะ
>>ไม่ใช่แม่ไม่รักหนูนะลูก แต่แม่เชื่อว่า หนูจากแม่ไป
>>...
>>
>>เพื่อจะกลับไปอยู่ในภพภูมิเดิมที่หนูจากมา
>> อย่างสงบ..สุขตลอดกาล
>>แล้ววันหนึ่ง
>>แม่คงจะได้ไปพบหนู
>>ลูกสาวคนสวย ที่แม่ภูมิใจเสมอ...
>> และแม่ยอมรับ ในการตัดสินใจของหนู
>>รวมทั้งครั้งสุดท้ายนี้ด้วย...แม่ยอมรับ
>>
>>รักที่สุด...ราตรีสวัสดิ์จ้ะ
>>ลูกรัก คนสวยที่สุดของแม่
>>แม่จ๋า\"
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>จากใจผู้ชายคนหนึ่ง
>>
>>
>>\"...ตอนนั้นรุ่นพี่ตึกวิทย์ลือกันมาก ว่ามีน้องใหม่ ม.4
>>ศิลป์-ฝรั่งเศสคนนึงสวยสุดๆ
>>ตามไปดูซักหน่อย
>>ผู้หญิงคนนั้นคือ พิม...
>>ครั้งแรกที่พบพิม
>>ประทับใจมาก
>>แต่ไม่เกี่ยวกับเรื่องสวย
>>
>>จำได้ใช่ไหมว่า...
>>ข้างสนามบาส 5 โมงเย็น....พิมเล่นพนันโกงตังค์บุ๊งไปเกือบสามร้อย
>>แทบจะไม่มีเงินกลับบ้าน
>>
>>ต่อมาเราก็เป็นเพื่อนกัน...
>>(และภูมิใจที่ได้เป็นเพื่อนสนิท กับนางนพมาศปีนั้น
>>เพราะเธอเกาะแขนตลอด
>>ตอนลอยกระทง---ยืดไปหลายวัน)\"
>>
>>\"บุ๊งจำทุกคำที่พิมพูดได้นะ
>>วันที่เราติดฝน-รถติดสุดๆ-ปีที่แล้ว
>>กับเพลง\"เสียงที่เธอนั้นไม่ได้ยิน\"
>>วันนั้นบุ๊งบอกพิมว่า \"รัก\"
>>
>>พิมทำหน้าตลกๆ และบอกบุ๊งว่า
>>เพื่อนกัน... มารักกันไม่ได้หรอก...เดี๋ยวจะเสียเพื่อนซะเปล่าๆ
>>
>>คบกันมาเกือบสิบปี
>>แล้วบุ๊งบอกว่า เสียเพื่อนก็เจ๋งสิ
>>จะได้แฟนมาแทนไง
>>พิมหัวเราะ
>>
>>หลังจากนั้นมา ทุกอย่างในชีวิตเราก็สดใส
>>บุ๊งรักพิมคนที่...
>>...ชอบทำหน้าตลกๆ ตอนเจออะไรแปลกๆ
>>...ชอบแล่บลิ้นให้บุ๊งแล้วทำหน้านิ่งๆ เหมือนไม่ได้ทำอะไร
>>ทำให้บุ๊งหลุดหัวเราะ
>>...ชอบเอาชีวิตไปคิดตลกๆ
>>
>>...ว่าไหม
>>ว่า...ชีวิตของเราสองคนมีอะไรให้จำกันเยอะแยะเลยเนอะ
>> ก็มันตั้งเกือบ สิบปีแล้วนี่
>>จำตอนที่บุ๊งเข้าปี 1 ม.รังสิต
>>แล้วต้องมาหาพิมที่เตรียมทุกห้าโมงเย็นได้ไหม
>> ที่พิมเรียกบุ๊งว่า ............. ตีนผี
>>
>>ตอนนั้น เกือบได้เป็นผีทั้งตัวก้อหลายหน
>>ส่วนบุ๊งจะไม่ลืมคนสวยของบุ๊ง นางฟ้าน้อยๆของบุ๊ง
>> เจ้าหญิงขี้งอนชอบกระทืบเท้าเร่าๆ
>>ของบุ๊ง
>>
>>ที่รักของบุ๊ง
>>ทุกๆอย่างของพิมอยู่ในใจบุ๊ง
>>
>>พิมรู้ไหมว่าที่พิมบอกว่า เหงาๆๆๆๆๆๆ
>>ตอนนี้ บุ๊งเหงาที่สุด
>>เพราะดาวดวงนั้นในใจบุ๊ง...จากไป
>>
>>แล้วพิมรู้ไหมว่า
>>ที่พิมว่า กลัวบุ๊งมีคนอื่น
>>
>>พิมรู้มั้ย...
>>ผู้ชายคนนี้...ตื่นขึ้นมากลางดึก
>>เพื่อที่จะหอมแก้มบางๆของภรรยา
>>กอดเธอ
>>และสัญญากับตัวเองว่า
>>จะทนุถนอมเธอเท่าชีวิต
>>
>>แต่วันนี้เธอกลับจากไป...
>>
>>พิมรู้ไหมว่า...
>>
>>วันแต่งงาน...ที่เรารับพระราชทานน้ำสังข์แล้วพิมร้องไห ้
>>พิมรู้ไหมว่า...บุ๊งร้องไห้ยิ่งกว่า..ว่า
>>ผู้หญิงที่บุ๊งเฝ้าคอยจะปกป้องมาหลายปี
>>ในที่สุด..เราก็ได้รักกัน...ตลอดไป
>>
>>พิมรู้ไหมว่า...
>>
>>ที่โทรมาแล้วร้องไห้...บุ๊งไม่ได้โกรธพิม
>>แต่บุ๊งเจ็บใจตัวเอง
>> ว่าทำไม...บุ๊งไม่เอาไหนเลย
>>
>>ทำให้พิมเอาแต่ร้องไห้
>>บุ๊งเจ็บใจ
>>และพยายามจะให้พิมมากที่สุด
>> แต่สิ่งที่พิมต้องการ...
>>
>>เวลา...
>>
>>
>>บุ๊งก้อพยายามให้...
>>แต่คงไม่พอ...
>>
>>บุ๊งไม่นึกเลยว่า...
>>จะเสียเพื่อน-แฟน-ภรรยาที่ดี ไปในเวลาเดียวกัน
>>
>>บุ๊งสาบานว่าจะไม่รักใคร จะไม่แต่งงาน
>>
>>บ้านเรา...บุ๊งจะกลับไปอยู่..
>>ดูแลทุกอย่างให้เหมือนพิมยังอยู่กับบุ๊ง
>>บุ๊งรักพิม บุ๊งมีพิมอยู่ในใจ
>>บุ๊งไม่ลืม
>>บุ๊งมีพิมอยู่ตลอดเวลาในใจ
>>
>>พิมคือของขวัญแสนงาม
>>ที่กาลเวลามอบให้ในเวลาที่เหมาะที่สุด
>>และจากไปด้วยกาลเวลานำพาจากไป
>>
>>แด่ความทรงจำอันงดงามที่สุด...เท่าที่บุ๊งจะมีได้
>>
>>โปรดลงโทษฉัน
>>วันนี้ฉันทำเธอร้องไห้
>>
>>คงรู้สึกผิดหวัง กับสิ่งที่ตัวฉันได้ทำไป
>>ไม่อาจรู้เลย
>>
>> ฉันทำให้คนที่รักฉันต้องเสียใจ
>>และมันไม่มีโอกาสย้อนคืน
>>สิ่งใดก็ตามที่ทำเอาไว้
>>
>>ช่วยมาทำร้ายฉันมันให้แรงหน่อย
>>
>>ช่วยมาทำร้ายให้ฉันต้องจำที่เธอเสียใจ
>>ให้แรงขึ้น ซ้ำ
>>เอาไว้ที่ตรงข้างใน
>>
>> ช่วยโปรด
>>ช่วยมาทำร้าย...
>>ทำให้แรง
>>ทำให้แรง
>>
>>ยังไม่พอใจช่วยทำฉันแรง
>>ให้เจ็บมันคงดีกว่าต้องจำ...เรื่องนั้น...
>>
>>แด่นางฟ้าของบุ๊ง
>>
>>นางพิรศลัย ศาสตรยานนท์
>>ภรรยาผู้เดียวในชีวิตของบุ๊ง
>>
>>รักพิมที่สุดในดวงใจ...\"
>>
>>นิรันดร
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>\"ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน
>>ไม่ยินและไม่ยล อุปสรรคใดๆ
>>
>>ความรักเหมือนโคถึก กำลังคึกพิขังไว้
>>มีแต่จะแล่นไป บ่ยอมอยู่ ณ.ที่ขัง\"
>>
>>
>>(มัทนพาธา ล้นเกล้ารัชกาลที่6)
>>
>>พิมเล่นละครเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในมหาวิทยาลัย
>>ประกอบวิชาสุนทรียศาสตร์ โดยรับบท มัทนพาธา
>>เพราะเพื่อนทั้งห้อง
>>ไม่มีใครจำได้หรอก
>> คำฉงคำฉันท์ แต่เธอจำได้ เล่นไป พูดฉันท์ ไป ร้องไห้ไป
>>เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกจริงๆ จังๆๆ
>>ว่า
>>เพื่อนใหม่คนนี้จะต้องมีอะไรในใจอยู่ลึกๆ
>> และเธอคงเป็นดาราได้
>>
>>
>>แล้วก็จริง...เธอเหมือนเพลงประจำตัวของเธอ
>>(พวกเราชอบหาเพลงประจำตัวให้เพื่อนๆ เอาไว้เม้าธ์กันเล่นๆ)
>> เพลง เหงา ซาร่า มาลากุล - เราเรียกพิมว่า ซาร่า เลว
>>
>>กลอนบทนี้อยู่หน้าสุดของไดอารี่ของพิม...ที่ยกให้พวกเร า
>> ที่มีชื่อบล็อคและรหัสผ่านของ
>>Exteen
>>จึงนำบางส่วนในทั้งหมดของชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง
>>ที่ได้รู้จักรัก
>>และจบลงด้วยความรัก
>>
>> เผื่อจะเป็นประโยชน์แก่คนอื่นได้บ้าง
>>และหากมีประโยชน์ใดๆบ้าง
>>ขออุทิศให้แก่พิม ได้พบความสงบ ณ สัมปรายภพเทอญ
>>
>>
>>ด้วยความอาลัยอย่างสุดซึ้ง
>>นางสาวพิรศลัย (พิม) สุวรรณภักดี
>>ชาตะ 24 กันยายน 2523
>> มรณะ 24 มิถุนายน 2548
>>
>>
>>ศศ.บ.(การท่องเที่ยว) เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง
>> วันที่อนุมัติจบการศึกษาจากสภามหาวิทยาลัย
>>16 เม.ย.2548
>>
>>จากคณาจารย์ พี่ น้อง ผองเพื่อน
>>ภาควิชาการท่องเที่ยวและการโรงแรม
>> และภาควิชาอื่นๆ
>>คณะสังคมศาสตร์
>>มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร
>>
>>ทุกคนรักเธอ...รักมากจริงๆ
>>
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>
>>ไดอารี่...มหาสมุทรน้ำตา
>>
>>\"... จะว่ายังงัยก้อแล้วแต่...ฉันทนไม่ไหวแล้ว
>>การอยู่ด้วยกัน..มันไม่ใช่แค่รัก รู้มั้ย
>>มันต้องเข้าใจ
>> เข้าใจกัน
>>รักน่ะรัก รักนะ แต่มันไม่ได้น่ะ
>>
>>
>>ฉันร้องไห้หามัน มันบอกว่าร้องทำไม เป็นโรคจิตเหรอ
>> ฉันเหงาจัง
>>ตอนรอมันกลับบ้าน
>>ทำไมมันเหมือนตอนที่ฉันรอพ่อกลับบ้านเลยนะ
>>
>>ฉันมองเห็นเด็กผู้หญิงจากกระจกสะท้อนมา...เด็กคนเดิมยั งรออยู่
>>รอ
>>รอ
>>รอ
>>ทนไม่ไหวแล้ว ช่วยด้วย\"
>>
>>( หน้านี้มีแต่คราบน้ำตา)
>>
>>
>>\"เพิ่งจะได้รู้ ที่แท้เราก็เพียงรักกัน
>>แต่ความรักเท่านั้น... ไม่พอ และไม่ง่ายดาย
>>
>>ก็เพิ่งจะรู้ว่ารักที่ไม่เคยเข้าใจ
>>จะอย่างไรรักนั้นก็คงจบในไม่นาน
>>และอาจจะต้องเสียใจ ไม่อาจจะไปด้วยกัน
>> เพราะเธอและฉันที่ไม่มีคำว่า
>>เหมือนเดิม
>>(เพลงแอม เสาวลักษณ์-อยู่ในบันทึก)\"
>>
>>
>>\"เหงาจัง จะโทรก็ไม่กล้า...กลัวเหมือนดาวหลงฟ้า
>>
>>ที่นางเอกโทร.ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>ทั้งวัน
>>แต่โชคดี ที่พระเอกมันคุยแฮะ ไม่ยักกะบอกว่า
>> ไม่ต้องโทรบ่อยหรอก ก็เดิมๆ นะแหละ
>>เดี๋ยวตอนเย็นก็เจอกันนะ
>>แต่อยากโทร.นี่ อยากโทร\"
>>
>>
>>\" ที่ทำงานโคตรเหงาเลย อยู่หน้าห้องเอ็มดีคนเดียว
>>กินข้าวก็ใส่กล่องมากินคนเดียว คิดถึง นก บี จอยจัง
>>
>>เมาธ์แตกใต้คณะ
>>
>> เหงาจัง เหงาจัง\"
>>
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>จดหมายฉบับสุดท้าย..ใต้กล่องแป้งบนโต๊ะในห้องที่เธอหลั บนิรันดร์
>>
>>\"ถึงเพื่อนที่วิเศษที่สุด เท่าที่โลกโหดร้ายมอบให้
>>จนโลกไม่ร้ายเกินไป\"
>>
>>\"22 มิถุนายน 2548
>>
>>.บี .จอย . นก ....
>>เพื่อนรักทุกคน
>>
>>
>>...ฉันขอโทษที่คืนนี้
>> ฉันเพื่อนแกจะเดินทางไกลโดยไม่ต้องเลี้ยงส่ง
>>ฉันกลัวเหมือนกันนะแก กลัวจริงๆ
>>แต่นึกถึงเวลาที่เหงาแม้กระทั่งจะรายรอบไปด้วยคน คน คน
>>แต่ก็เหงา
>>ฉันอยากนอนหลับยาวๆ มากกว่า
>>
>>และแล้ววันนี้...ฉันก็ทำ...
>>ขอโทษที่ผิดสัญญาแต่ครั้งนี้สุดท้ายแล้วจริงๆ นะ
>>แกรู้มั้ย บางทีที่ต้องนั่งรออยู่ที่บ้านคนเดียว
>>ได้ยินเสียงรถก็ใจเต้น ตึกตักๆ วิ่งมาหน้าบ้าน
>>แต่พอไม่ใช่มัน ใจเ***่ยวเลย
>>
>>โทรหา...มันก็บอกเดี๋ยวกลับ
>>เดี๋ยวกลับ
>>เสียงเพลงดังเลย
>>ไม่เหมือนเดิม
>>
>>ฉันรู้ว่ามันเครียดเรื่องบริษัท
>>
>>เรื่องฉัน
>>มันคงคิดว่าเลือกผิดคนแล้วมั้ง
>>
>>ฉันร้องไห้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>
>>มันบอกว่า ถ้าอยู่กับมันแล้วไม่แฮป*** จะคิดใหม่ก้อได้นะ
>> เล่นง่ายนะ เ-***้-ย เอ๊ย
>>
>>
>>กรรมของผู้หญิงนะแกนะ
>>มันเป็นคนแรก และคนเดียวเท่านั้นนะแกนะ แกรู้นี่นา
>> ฉันมีมันเป็นคนแรก
>>และเป็นคนสุดท้ายในชีวิต ไม่เอาแล้วนะ พอแล้วนะแกนะ
>>อยากเจอพวกแกจังเลย
>>
>>
>>ไปดูหนังเรื่องเฉิ่มมาล่ะ
>>ดูคนเดียวด้วยล่ะ
>>หนังโคตรดีเลย
>>ตอนจบฉันร้องไห้ลั่นโรงเลย
>>คนหาตัวกันชิบหายเลย
>>ฉันอยากมีความรักดีๆ สะอาดๆ เหมือนในหนังบ้างนะ
>>เบาะข้างๆ ว่างเปล่า อยู่ไหนนะ ไม่กล้าโทรหา
>>
>>
>>แต่พอแล้วล่ะมั้ง เกมส์โอเวอร์
>>พอแล้วๆๆๆๆๆ
>>
>>
>>ทุกอย่างของฉันให้ยกกลับไปที่บ้านป้าเตียบ
>>เผาเลยก้อได้
>> พวกทอง เครื่องประดับให้แม่ไว้แต่เมื่อวาน
>>จดหมายถึงแม่อยู้ข้างใต้กำมะหยี่แดงก้นกล่อง
>>แกแกะหาให้แม่อ่านด้วย
>>
>> ถ้าไม่ถือ...อะไรๆ ในกล่องยกให้พวกแกนะ
>>เอาไปเหอะ
>>เป็นที่ระลึก ระทึกตามใจแก
>>
>>
>>ช่วยใส่ชุดไทยสีครีมวัน\"รดน้ำ\"แต่งงานให้ด้วย
>>ตอน\"รดน้ำ\"ศพ
>>ฉันวางในกล่องใต้เตียง
>>ก้ม หาใต้เตียงก้อเห็น... รียูสนะเนี่ย
>>
>>
>>ลาแล้วนะ ลาแล้ว ฉันเหงา บอกบุ๊งด้วย
>>วาสนาหมดกันเพียงแค่นี้ มีคนอื่นได้เลย จบแล้ว
>>อโหสิให้ทุกคนนะ ทุกเรื่อง
>>
>>และขออโหสิด้วยนะทุกคน
>>ชาติหน้าขอให้ได้เป็นเพื่อนกับพวกแกอีกนะ
>>
>>
>>โลกนี้ไม่มีที่พอสำหรับคนโง่อย่างฉัน
>>
>>
>>พิม\"
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>
>> โทรศัพท์ครั้งสุดท้ายกับเรา 20 มิ.ย.
>>
>>พิม - แก...ฉันฝากแกดูแลแม่ด้วยนะ
>>เรา - ทำไมแกจะไปไหนยะ
>> พิม - เปล่า...แต่แวะมาบ้างนะ เลยมาหาฉันด้วยนะ เหงาจังแก
>>เรา - ผัวล่ะ
>>พิม - มันบอกโทรหาน้อยๆหน่อย ทำงานไม่มีสมาธิ
>>.... ( เงียบ) ....แก... คิดถึงพวกแกจัง
>>เรา - เฮ่ย เป็นไรป่ะเนี่ย บุ๊งมันรักแกจะตาย
>>แต่มันเอาใจไม่เก่งนี่หว่า
>>
>> พิม - บางทีคุยๆ ทะเลาะๆ กัน แล้วฉันร้องไห้ มันบอกปวดหัวไมเกรน
>>อย่าทำเครียดมากกว่าเดิม ...ฉันอยากเจอพวกแกจังเลย
>>เรา - ไว้วันเสาร์ดิ .บี .จอยด้วยเอาป่ะล่ะ กลับจากออกทริปพอดีเลย
>>นอนแดกเหล้าให้เยี่ยวราดเลย อาทิตย์ไปสวนกัน
>>พิม - ดีๆๆๆๆๆๆ อยากเจอๆๆๆๆๆ\"
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>...23 มิ.ย. 48
>>
>>บุ๊งโกรธเรื่องที่พิมโทรหากว่า 50 มิสคอลล์
>>เพราะกลับบ้านผิดเวลา ด้วยว่าออกไปดูสวนของลูกค้าแถวพระราม 3
>>พอรับสายก็ร้องไห้ โฮๆๆ ให้กลับบ้านซักที
>>กลัวๆๆ
>>
>>จนครั้งสุดท้าย
>>
>>23.20 น. อยู่บนทางด่วน
>>
>>รับครั้งสุดท้ายบอกว่า จะถึงแล้ว ไม่ต้องโทร.แล้ว เดี๋ยวรถคว่ำ
>>พิมเงียบไป ร้องไห้กระซิกๆ
>>
>>24.00 น.เรากำลังอ่านหนังสือจะนอนแล้ว
>>บี เพื่อนที่เตรียมฯ ของพิมโทร.มาบอกว่า พิมเข้าโรงพยาบาลให้แวะรับนก
>>ที่ปากทาง ก.ม.7 ด้วย
>>ส่วนบีกับจอย อยู่กับบุ๊งที่โรงพยาบาลแล้ว
>>พิมเข้าโรงพยาบาลด้วย
>>\"อาการเดิม\"
>>
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>24 มิ.ย. 2548
>>
>>02.00 น. เสียชีวิตอย่างสงบ ห้องไอซียู เสียเลือดจากการกรีดข้อมือ
>>และกินยานอนหลับเกินขนาด
>>หัวใจอ่อนแรง
>>และเสียชีวิตในที่สุด
>>
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>จดหมายถึงแม่
>>
>>\"...หนูโง่นะแม่ ที่รักไม่เป็น หนูรักแม่ หนูรักแม่
>>แต่หนูทนไม่ได้แล้ว ไม่ไหว หนูปวดหัว หนูต้องเป็นบ้าแน่เลยแม่
>>ถ้าบุ๊งมีคนอื่นจริงๆ
>>หนูจากเป็นไม่เอาน่ะแม่ จากตายดีกว่า\"
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>จดหมายถึงบุ๊ง
>>
>>\"...อโหสิให้ด้วย ไม่ใช่ความผิดของบุ๊ง ไม่ใช่ความผิดของบุ๊ง
>>บุ๊งเป็นคนดีที่สุดในใจ
>>พิมรักบุ๊งนะ รักที่สุด ไม่รักจะแต่งงานด้วยเหรอ
>>ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพราะพิม
>>
>>พิมผิด
>> พิมน่ารำคาญ ไม่มีพิมแล้ว
>>ไม่ต้องรำคาญ
>>ไม่ต้องปวดหัวแล้วนะ
>>ลืมพิมไปเลย ไม่มีพิม ไม่มีพิม
>> บุ๊งไม่เคยรู้จักพิมเลย
>>ลืม
>>ลืม
>>ลืม
>>
>>รักใครก้อรักได้เลย ไม่มีพิม ไม่มีพิม
>>บอกตัวเองไว้นะ ไม่มีพิม
>>ทำบุญด้วยกันมาแค่นี้
>>
>>
>>ลืมซะ
>> ไม่มีพิมทั้งในอดีต ปัจจุบัน อนาคตของบุ๊ง\"
>>
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>
>> แผ่นสุดท้ายแปะโพสต์อิทบนกระจก
>>
>>\"การกระทำครั้งนี้
>>ข้าพเจ้า นางสาวพิรศลัย สุวรรณภักดี
>>กระทำลงไปทั้งที่ยังมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนทุกประการ
>>และด้วยความสมัครใจของข้าพเจ้า
>>ไม่มีผู้ใดบังคับให้กระทำและกระทำด้วยความเต็มใจเป็นอย ่างยิ่ง
>>
>>นางสาวพิรศรัย สุวรรณภักดี\"
>>
>>เสียชีวิตขณะอายุ 24 ปี กับ 9 เดือนเต็มพอดี (เกิดวันที่ 24 เสียวันที่ 24)
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>ขอให้พิมเป็นคนสุดท้ายที่ต้องตายด้วยความรัก
>>ถ้าพวกเราเฉลียวใจซักนิด ว่า ทีพิมบ่นว่า เหงาๆๆๆๆๆๆ อยู่เสมอนั้น
>>มีนัยแฝงอยู่
>>เราคงพาพิมไปหาหมอทัน
>>เราคงให้บุ๊งเคลียร์กับพิม
>>
>>
>>บุ๊งร้องไห้เสียใจ กอดแขน หอมแก้ม หอมมือพิมตลอด ตอนรดน้ำศพ
>>พอจะบรรจุโลง บุ๊งร้องไห้
>>ไม่ยอมให้บรรจุโลง
>>กอดร่างพิมไว้แน่น
>>นานกว่าสองชั่วโมง
>>หลวงลุง พระผู้ใหญ่ในวัด ขอบิณฑบาตรให้พิม
>>ได้บรรจุโลงตามประเพณี
>>
>>ในวันเผา บุ๊งบวชหน้าไฟ มีกำหนด 1 เดือน
>>ทุกคนรู้ว่าบุ๊งรักพิม
>>แต่ทุกคนก็เสียใจที่บุ๊งไม่รู้จัก
>>ดูแลรักษาคนที่รักบุ๊งที่สุดในโลก
>>
>>ทุกอย่างสายไปแล้ว ไม่มีพิมอีกต่อไป ช้าเกินไป
>>
>>==================================================== ======================
>>
>>\"... ครั้งแรกที่เห็นพิมประทับใจมาก
>>ที่โรงเรียนใครๆ ก้อพูดถึงว่าน่ารัก สวย
>>พอรู้จักก้อเริ่มรัก
>>รัก พิมไม่รู้หรอก ว่าเพื่อนคนนี้ รัก รัก รัก
>>รักพิม
>>รักที่สุด\"
>>
>>
>>\"...บุ๊งผิดเองที่ตอนนั้นไม่ดูแลพิม
>> บุ๊งทำงานเหนื่อย-เครียด
>>เวลาพิมโทรมาก็ดีใจนะ
>>แต่บางที
>>โมโห ถ้ามันเกินพอดี แล้วพิมก็ร้องไห้
>>
>> กลับค่ำหน่อย ดึกหน่อย ก็งอน
>>ก็ร้องไห้ ง้อกันทุกคืน
>>บางที ก็โมโห
>>บุ๊งผิดเอง บุ๊งเพิ่งรู้ว่า
>>บุ๊งได้เสียคนที่รักบุ๊งที่สุด
>>อย่างไม่มีทางกลับมา
>>
>>บุ๊งรักพิม ไม่เคยลืมพิม\"
>>
>>( จากหนังสืองานฌาปนกิจศพ นางสาวพิรศรัย สุวรรณภักดี 28 มิถุนายน 2548)
>>
>>==================================================== ======================
>>
>> ขอบคุณแทนพิม ที่พิมได้เพื่อนดีๆ หลายคน
>>เราเองเมื่ออ่านรีพลายของเพื่อนๆ
>>พิมที่นี่ ทุกคนน่ารัก
>> และสดใส พิมคงมีความสุขมาก
>>
>>ทุกคนรีบๆ ทำอะไรๆ ไว้นะคะ ก่อนที่อะไรจะสายเกินไป
>>เหมือนที่เกิดขึ้นกับพิม
>>
>>\" เวลา***รักใคร...***รักด้วยหัวใจ
>>***ไม่เคยต้องคิด ว่าจะต้C
Miscellaneous