ไม่มีชื่อไทย ตอนที่1
ณ ประเทศโอ๊บ ใจกลางเมือง เวลากลาววัน
อัสรัน : อืม.. พอไม่มีสงครามนี่มันก็ว่างๆนะเนี่ย
คางาริ : นี่... ใจคอนายอยากทำสงครามมากนักใช่มั้ย?
อัสรัน : อะ.. เปล่าๆ แค่มันไม่มีอะไรจะทำหน่ะ ก็เลยเบื่อๆ
คางาริ : ... เฮ่อ นี่มันวันหยุดพักร้อนของชั้นทั้งทีนะ
ปังๆๆๆ เสียงปืนดังขึ้นมาจากทางธนาคาร
อัสรัน : เฮ้ย โจรปล้นแบงค์
คางาริ : นี่ไงมีอะไรให้ทำแล้ว ไปจับมันมาเลย มันจะหนีไปแล้ว
ทั้งสอง วิ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที
บรึ้นๆๆๆ เสียงเบิ้ลเครื่องมอเตอร์ไซค์ ที่จอดรออยู่หน้าธนาคาร ทำให้อัสรันรู้ทันทีว่านั้น
เป็นพวกเดียวกันแน่ๆ เขาจึงวิ่งไปขวางหน้ารถคันนั้น
อัสรัน : หยุดนะเว้ยเฮ้ย!!!
???1 : ....หลีกไป
อัสรัน : แกถูกจับแล้ว!!!
???1 : ชั้นไม่ต้องการทำให้ใครบาดเจ็บ ถอยไปซ่ะ!!!
ทันใดนั้น โจรสวมหมวกกันน๊อคแบบเต็มใบ ก็วิ่งมาโดด ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์
???2 : ไปเลย!!!
บรึ้มๆๆๆ มอเตอร์ไซค์ออกตัวยกล้อ พุ่งเข้าหา อัสรันด้วยความเร็วสูงแต่เขาก็หลบได้อย่างหวุดหวิด
.......................
3 ชม. ต่อมา
ตำรวจ : อืม จากสอบปากคำผู้อยู่ในเหตุการณ์ แล้วเนี่ย คนร้ายเป็นมืออาชืพแน่ๆ
คางาริ : มืออาชีพ!!!
ตำรวจ1 : ใช่ มันไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย และไม่ได้ทำร้ายใครด้วย เราคงต้องแก่ะรอยจากเงินที่มันปล้นไปทางเดียวแล้วหล่ะ
อัสรัน : เดี๋ยวก่อน ผมเจออะไรบางอย่าง
อัสรันชี้ไปที่เศษผ้าซึ่งติดอยู่ที่มุมโต๊ะ ชิ้นหนึ่งให้ตำรวจดู
ตำรวจ : หืม จะว่าไปจากคำให้การของพนักงานธนาคาร ไอโจรนั้นมัมเป็ยผู้ชายไว้ผมเปียแล้วก็มีผ้าผูกด้วย เฮ้!! ตรงนี้มีหลักฐาน มาเก็บไปที
อัสรัน : (ผู้ชาย ไว้เปีย แลว้ก็อีกคน ขับมอเตอร์ไซค์ ฝีมือระดับมืออาชีพทั้งคู่ หรือว่า..)
ตำรวจ : เป็นอะไรหรือเปล่าครับ คุณอัสรัน
อัสรัน : อะ เปล่า อืมผมคิดว่ามันต้องลงมืออีก และที่สำคัญมันไม่น่าจะหนีออกนอกประแทศไปแน่ๆ
คางาริ : ดีหล่ะ ต้องจับมันให้ได้
.........................
???2 : หึหึ ได้มาเยอะเลยแฮ่ะ
???1 : ทีนี้สำนักของเรา ก็ต้องต้องถูกยึดแล้วใช่มั้ยครับท่านอาจารย์ ?
???2 : ยังหรอก นี่มันยังไม่พอ
???1 : งั้นเราต้องลงมืออีกครั้งเหรอครับ
???2 : ใช่... ชั้นรู้ว่ามันขัดความรู้สึกแก แต่ว่า ครั้งต่อไปเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว
???1 : ครับท่านอาจารย์...
..........................
3วันต่อมา ณ ใจกลลางเมืองโอ๊บ เวลากลางคืน
แกร๊กๆๆๆ กึก!! เสียง ตัดกระจกเงียบกริบสมฝีมือ ของมืออาชีพ โจรผมเปียค่อยๆก้าวลอดผ่านกระจกที่เขาเจาะเป็นรู
???2 : !!!!??? นั้นใคร !!
อัสรัน : หึหึ มาแล้วเหรอ ไอโจรปล้นแบงค์
???2 : ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ กลับบ้านไปซ่ะ ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน ไอหนู
อัสรัน : ใครกันแน่ที่ไม่เตือน!!! ย้ากกกกก
อัสรันวิ่งเขาหา โจรผมเปียพร้อมง้างหมัด
ผัวะ!!!! หมัดกระแทกหน้าเต็มๆ อัสรันกระเด็น ไปติดกำแพง
อัสรัน : (เมื่อกี้ มันอะไรกัน... ) ฮึมหมัดดีไวนี่
???2 : ชั้นจะให้โอกาสแกอีกครั้ง กลับบ้านไปซ่ะ
อัสรัน : ไม่มีทาง แกต้องโดนจับ!!!
???2 : งั้นก็ช่วยไม่ได้ ฮึ้ย!!
โจรผมเปียกระโดดหมุนตัวตอกส้น ใส่อัสรัน แต่อัสรันเอาโต๊ะมารับ
???2 : เปล่าประโยชน์!!!!
ตุม!!! โต๊ะตัวนั้นกระจุยไม่เหลือชิ้นดี ส่วนอัสรัน หลบไปอยู่ข้างๆได้ฉิวเฉียด
???2 : หืม นี่แกเป็นคนแรกนะเนี่ย ที่หลบท่านี้ได้ ต้องขอชมๆ
อัสรัน : หึหึ ใช่จริงๆด้วย
???2 : หืม ?
อัสรัน : ไม่ผิดแน่ วิชาสำนักบูรพาไร้พ่าย ท่านคือ มาสเตอร์เอเซีย!!!
???2 : เจ้า... รู้จักข้าด้วยรึ ?
อัสรัน : หึหึ ถ้าเป็นทหารที่ผ่านสงคราม ครั้นนั้นมา ไม่ว่าใครก็ต้องรู้จักท่าน
มาสเตอร์ : แกคือ....
อัสรัน : ไม่จำเป็นต้องบอก แต่ว่าตอนนี้ท่านต้องถูกจับ!!!
มาสเตอร์ : ไม่อยากแนะนำตัวก็ช่าง แต่ว่าเจ้ารู้ตัวจริงของข้าแล้ว คงปล่อยไว้ไม่ได้ เราไม่มีความแค้นต่อกัน แต่คงต้องให้เจ้าสละชีวิตหล่ะนะ!!!
....................... โปรดติดตามตอนต่อไป
Fiction