bleach เทพมรณะ(yaoi-fanfic)[ichixgrimm]_black rose or white heart

ข้ามีชื่อว่า กริมจอว์ แจ็คเกอร์แจ็ค

ข้าเป็นฮอลโลว์ ซึ่งก้าวมาถึงระดับราชา

ข้า...คิดว่าตัวเองเหนือกว่าทุกสรรพสิ่งมีชีวิต

แต่เจ้า...กำลังจะทำให้ความคิดไร้สาระของข้าพังทะลาย

คุโรซากิ...อิจิโกะ..



++++



"ลูเคียยยยยย!! เธอเอาไดอารี่ชั้นไปไว้ไหนฟะ!"

เสียงโวยวายอึกทึกยังคงสถิตอยู่กับบ้านนี้ทุกวัน แน่นอนว่าต้องเป็นเด็กหนุ่มซึ่งเป็นลูกชายของเจ้าบ้าน เขาก้าวขึ้นบันไดไปอย่างเร่งรีบ โดยไม่สนแม้กระทั่งน้องสาวของตนเองที่กำลังขนผ้าลงมาซัก เด็กหนุ่มผมสีส้มวิ่งชนเธอเข้าเต็มๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความมุ่งมั่นเล็กๆหายไปแม้แต่น้อย เขาหยุดที่หน้าประตูห้อง ก่อนที่จะเปิดประตูกระแทกดังปังลั่นบ้าน

"อะไรกันอิจิโกะ เงียบๆหน่อยสิ"หญิงตัวเล็กซึ่งนั่งอยู่บนเตียงของเขาเอ่ยขึ้น

"จะบ้าเรอะ!! แล้วไปทำอะไรบนเตียงชั้นฟะ!! รีบลงมาเดี๋ยวนี้นะ แล้วเอาไดอารี่ชั้นคืนมาด้วย!!!"

"แหมๆ ยืมอ่านหน่อยก็ไม่ได้"เธอพูดเสียงเย้ยหยัน

"ไดอารี่บ้านใครเค้าเอาไว้ให้คนอื่นอ่านห๊ะ!! เอาม๊า!!!!"

"โอ๊ยโย่ ไม่มีทางซะล่ะย่ะ ขออ่านให้จบก่อนละกัน"

"อ...อะไร! รีบเอามาเลยนะเฟ้ย!!"

"โฮ่ วันที่xเดือนxปีx..."ลูเคียหยุดพูด"อิโนะอุเอะเอาข้าวกล่องมาฝากแถมนั่งป้อนอีกต่างหาก อิโนะอุเอะนี่ก็ประหลาดดีน้า...รึว่าจะแอบชอบเราหว่า? เฮ่ย เป็นไปไม่ได้น่ะ"เธอยิ้มกว้างออกมา"ท่าทางจะใช่นะ คุโรซากิ อิจิโกะ"

"จะมากไปแล้ว! เอาคืนมานะ!"

"อ๊ะ วันที่yเดือนxปีx สัญจรไปซื้อ..."

"หยุดพูดได้แล้วโว้ยยยย!"



++++



ซู่ว~ว

ยามราตรีในดินแดนฮูเอโก้ มุนโด้ราวกับมีผืนผ้าสีดำปิดท้องฟ้าไว้ ไร้ซึ่งแสงดาวแต่ยังมีดวงจันทร์ซึ่งคงรูปร่างเดิมตลอดเวลา ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิต มีเพียงเอสปาด้าหนุ่มยังคงนั่งชมจันทร์อยู่บนยอดปราสาทลาส์นอว์เช่ ลมเย็นพัดผ่านใบหน้าคมของเขา ผมสีฟ้าสดปลิวไปตามสายลมนั้น เขาถอนหายใจช้าๆ ก่อนลุกขึ้นบิดขี้เกียจ

"ทำอะไรอยู่น่ะ...กริมจอว์"

เสียงเย็นชาของชายบางคนดังขึ้นข้างหลังเขา

"มีอะไร"

"เปล่า...ข้าแค่ประหลาดใจที่คนอย่างเจ้าจะมามองพระจันทร์ในตอนนี้..."

"อ้อ แล้วข้าก็ประหลาดใจเหมือนกันที่คนเย็นชาอย่างเจ้าจะมาที่นี่ อุลคิโอร่า"กริมจอว์พูดเหมือนกับตะคอก

"...งั้นเหรอ..."

แล้วทุกสรรพสิ่งในฮูเอโก้มุนโด้ก็หยุดนิ่งไปชั่วขณะเหมือนมีใครบางคนจับเข็มนาฬิกาหยุดอยู่กับที่ ทั้งฮอลโลว์ซึ่งเป็นนกหน้าตาน่าเกลียดหยุดบิน ทั้งเมนอสกรังเด้ซึ่งเดินวนเวียนอยู่ใกล้ๆกับปราสาทหยุดเดิน แน่นอนว่าลมซึ่งเคยพัดผ่านใบหน้าของเขาก็หายไป เหมือนกับมิติฮูเอโก้มุนโด้นี้เป็นเมืองจำลอง

"ทำอะไรของเจ้า อุลคิโอร่า!"

"เปล่านี่"ชายผิวซีดตอบเบาๆ ก่อนหันเดินไปทางอื่น"ข้าไปล่ะ"

"จะไปไหน!?"เขายิงคำถามใส่

"กลับห้อง...เรื่องแค่นี้เจ้าไม่มีความคิดจะคิดรึไง ว่าข้าต้องไปไหน"

"อ้อ..ก็ได้ ข้าเซ่อนี่หว่า ขนาดที่ยังไม่รู้ว่าคนอย่างเจ้าไร้สมองไม่มีอะไรทำจนต้องไปนอนเล่นที่ห้อง"

อุลคิโอร่าหันหน้ามาช้าๆ ดวงตาจ้องมองผู้อยู่ตรงหน้าราวรังเกียจ"รึจะให้ข้าไปหาท่านไอเซ็น"

"ช่างเถอะ"กริมจอว์เอ่ยเบาๆ"แล้วนี่มันอะไรกันหา? ทำไมเจ้าพวกโง่นั่นหยุดอยู่อย่างนั้น"

"ข้าไม่รู้"

ช่างเป็นคำตอบที่น่าหมั่นไส้มากจนกริมจอว์รู้สึกเส้นกระตุกอยากชกคนตรงหน้า เขากำลังจริงจังอยู่ ต้องการรู้สาเหตุที่ทำให้ทุกสรรพสิ่งนิ่งไป แต่บัดนีทั้งหมดเริ่มเคลื่อนไปมาเหมือนเดิม เข็มนาฬิกาที่ถูกจับไว้ถูกปล่อยแล้ว? แต่กระนั้นก็ยังไม่คลายความสงสัยอยู่ดี

เมื่อเอสปาด้าหมายเลข4ไม่มีทีท่าว่าจะตอบมา เขาจึงต้องถอดใจไป

"ก็ได้...จะไปไหนก็ไปเหอะ"

หลังจากที่อุลคิโอร่าเดินออกไปจากบริเวณนี้แล้ว ชายผมสีท้องฟ้านั่งลงมองดวงจันทร์ต่ออีกคราว ในใจนึกถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เขาเคยต่อสู้มาด้วย เป็นชายที่มีทางทางเหมือนสตรีที่สุด ทั้งชอบโวยวาย ทำท่าเหมือนกับว่าตัวเองเก่งกาจ สุดท้ายพลังก็มีเพียงน้อยนิด แต่ก็ยังพยายามไต่ขึ้นไปให้เก่งขึ้น เขาถูกใจอย่างนี้เป็นอย่างแรก และอย่างที่2คือ...

รูปร่าง..และหน้าตาที่เหมือนผู้หญิงมากกว่านิสัย

ร่างกายบอบบาง ริมฝีปากสีดอกกุหลาบ ดวงตาใส ผมสีส้ม

กริมจอว์นั่งนึกอยู่นาน ในที่สุดเขาก็ยืนขึ้นมาบิดขี้เกียจ



"คุโรซากิ...อิจิโกะ...งั้นเหรอ"



+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+





ว่าแล้วก็จบตอนที่1นะเออ ยาวไปหน่อยอ๊ะป่าว แต่โลกิว่ามานสั้นๆนะ

ง่า ก็ตอนแรกงิ น้อยไปหน่อยไม่เป็นไร

คือว่าโลกิเป็นพวกบ้าแต่ง fanficง่ะ (รสนิยมยาโอยอีกต่างหาก เหอๆ)



เรื่องbleachคงยังไม่มีคนรู้จักมากนัก (เพราะไม่ดัง)

ดังนั้นก็จงอ่านไปเถอะ อย่าคิดมากนะคะ



บั๊บบาย ^o^
Fiction

ร่วมแสดงความเห็น

ติดต่อเรา